जागिर नखाँदा करोडपति

    एक सय ५० रुपैयाँ बोकेर झापाको महाभारा गाविसबाट रोजगारको सिलसिलामा धरान आएको एउटा ठिटोले २०४९ सालदेखि बसमा कण्डक्टरको काम गर्न थाल्यो । अर्काको बसमा काम गर्दा त्यति कमाइ भएन । हात–मुख जोर्न धौ–धौ पर्न थाल्यो । त्यसैले अलिकति आँट गरेरै भए पनि कण्डक्टर काम गरेको बाह्र वर्षपछि बसमा लगानी गरेर व्यवसाय सुरु ग¥यो । लगानी गरेको पाँच वर्षको अवधिमै ऊ लाखौ रुपैयाँ कमाउने सफल भयो ।
निरन्तर सङ्घर्षपछि सफल बनेका ती व्यवसायी हुन् धरानका कमल भट्टराई ।
२०४८ सालमा सरकारी जागिरको लागि दुई पटकसम्म लोकसेवाको परीक्षामा सहभागी भए पनि उनले पास गर्न सकेनन् । जागिर खान नपाएको झोँकमा धरान आएका भट्टराईले कण्डक्टरको पेसा अपनाए । कण्डक्टरदेखि चालक हुँदै लगानीकर्ता बनेका भट्टराईले दुईवटा बस र तीनवटा ट्रक किनेका छन् । यसै व्यवसायबाट जग्गासमेत किनेका भट्टराई अझै पनि मजदुरी गर्छन् भने एक दर्जन मजदुरलाई रोजगारीसमेत दिइरहेका छन् । उनी भन्छन्, ‘सरकारी जागिर खाएको भए जीवनभर पनि यति कमाउन सक्दिनथेँ होला ।’
सामान्य परिवारमा जन्मेका भट्टराईको बाल्यकाल मात्र होइन युवाअवस्था पनि अभावमै बित्यो । आईकमसम्मको अध्ययन गरेका उनलाई अध्ययन अघि बढाउनसमेत आर्थिक समस्या भयो । जागिर खान खोज्दा त्यहाँ पनि असफल भएपछि घर छाडेर केही सिक्ने र कमाउने लालसा बोकेर उनी धरान छिरेका हुन् । २०५७ सालमा विवाह–बन्धनमा बाँधिएका उनी विवाहपछि झन् समस्यामा जेलिए । परिवारको छाक टार्न समस्या पर्न थालेपछि उनले रात–दिन काम गरे । आखिरमा कडा परिश्रम, दृढ इच्छाशक्तिले उनलाई सफल बनाउन महत्वपूर्ण भूमिका खेल्यो ।
पाँच सय रुपैयाँ तलबमा काम सुरु गर्दाको क्षण एउटा दुखद सपनाजस्तै लाग्छ उनलाई । आफ्नो सफलताका पछाडि पहिलाका साहु दिनेश खड्का, मामा कृष्ण आचार्य र श्रीमती सन्ध्या भट्टराईको हात रहेको बताउँछन् उनी ।
भट्टराई व्यवसायी मात्र होइइन्, मजदुर नेतासमेत हुन् । नेपाल यातायात मजदुर स्वतन्त्र मजदुर सङ्गठन धरानको अध्यक्ष हँुदा उनले नेपालमै पहिलो पटक इलाका प्रहरी कार्यालय धरानमा चालक गृह निर्माण गराए । ट्राफिक सचेतनमामूलक होर्डिङ बोर्ड राख्ने कामलाई समेत तीव्रताका साथ अघि बढाएका उनी आर्थिक अवस्था कमजोर भएका मजदुर तथा परिवारलाई सहयोग गर्न सधैँ अघि सर्छन् ।